Wie steunt wie nou eigenlijk in een Participatiekoor?

18 februari 2019 | Achtergrond, Haarlem

Samen zingen in een koor verbindt mensen, geeft energie en vooral heel veel plezier. Dat is niet anders in het Participatiekoor.

Met hun geoefende stem, en soms helpende wijsvinger naar de partituur, helpen zogenoemde steunzangers de zangers met dementie. Maar wie daar het meeste plezier aan beleeft, is nog de vraag. Dat blijkt tijdens gesprekken na de tweede repetitie van het Participatiekoor Haarlem in Kennemerhart ‘De Molenburg’.

Samen zingen

Terwijl ze wachten op het busje dat haar moeder Lies en diens partner Cees terugbrengt naar ‘Nieuw Overbos’, vertelt Charlotte dat ze vorig jaar al meedeed met haar moeder: “Dit is echt genieten. We zijn thuis opgegroeid met zingen, mijn moeder zong altijd. Nooit in een koor, mijn zus Jeannet en ik wel. Zo bijzonder dat wij, om de beurt, nu samen met haar in een echt koor zingen! ” Lies knikt stralend: “De muziek is ook zó mooi! Er zingen zoveel mensen om me heen, dan gaat het soms even vanzelf!”

Met glimmende ogen

Cees wordt gesteund door Pim, de enige andere bas die dit koor op dit moment rijk is. Pim, ervaren zanger in het Concertkoor Haarlem, vertelt met glimmende ogen: “Het is met Bach altijd lastig om op het juiste moment in te vallen. Daar moet ik op oefenen.” Lies prijst hem: “Maar je deed het fantastisch.” Cees voelt zich wat bezwaard: “Ja, Pim wel, maar ik ken de woorden nog niet goed.” Dochter Charlotte relativeert: “Een kwestie van oefenen, je hebt dit nog nooit eerder gezongen.”

Prachtige stem

Pon en Tabu missen de dames uit ‘Kennemerduin’ die ze de vorige keer onder hun hoede hadden. Niet alleen vanwege hun persoonlijkheden (prachtige dames van ver boven de negentig), maar ook vanwege de zangstem. “Lisl heeft een stem, joh, dat is ongelooflijk voor iemand van die leeftijd”, zegt Pon. “Ik wil haar gewoon weer naast me hebben.” Tabu kan het ook moeilijk aanvaarden dat Anna het toch te vermoeiend vindt en daarom noodgedwongen is afgehaakt. “Zo’n prachtige stem! Dat ze de noten niet kan lezen maakt niet uit, die heeft ze helemaal niet nodig, ze gaat zo mee op de muziek!”

Een nieuwe passie

Voor Joke (94) is de komst naar het Participatiekoor makkelijk; sinds september is ‘De Molenburg’ haar thuis. Joke komt uit een muzikale familie in Zeeuws-Vlaanderen waar ze al vroeg in de kerk zong. De Johannes Passion heeft ze nooit eerder gezongen. Ook voor haar nicht Gees is deze passie nieuw. Gees geeft haar tante met de vinger af en toe aanwijzingen in de partituur. “Dan ben ik weer op het spoor. Voor zolang het duurt”, lacht Joke. Ze maken samen plannen om de komende week lekker te oefenen.

Cees twijfelt intussen nog over zijn bijdrage. Pim klopt hem op de rug en zegt bemoedigend: “Je komt de volgende keer toch ook, want het helpt echt als je naast me staat.” Lies haakt in: “Zie je nou Cees, je gaat gewoon weer mee. Alleen je aanwezigheid doet al wonderen!” Op de foto, van rechts naar links: De bassen Pim en Cees in het Participatiekoor Haarlem. (beeld: Marc Nico Remijn).